Stoppen met behandelingen
Niet iedereen benut alle mogelijkheden
Er zijn mensen die heel ver gaan om hun kinderwens te verwezenlijken. Maar er zijn ook mensen die er juist voor kiezen om níet al die mogelijkheden te benutten. Zij stoppen op enig moment met vruchtbaarheidsbehandelingen, ook al betekent dit dat ze ongewenst kinderloos blijven.
Tekst: Cindy Cloin
Na twaalf IUI-behandelingen valt binnenkort het doek voor Ruth (35) wat betreft hun fertiliteitstraject. ‘Onze arts adviseerde ons een tijd geleden al om over te gaan op ICSI, maar dat is voor mij en mijn man een stap te ver. De behandeling met hormonen valt me nu al zwaar en dat wordt met ICSI nog erger. Maar wat daarnaast meespeelt, is dat je mogelijk meerdere embryo’s krijgt die je misschien niet allemaal gebruikt. Wij zijn gelovig en wij willen niet dat eventuele restembryo’s worden vernietigd. Dat voelt als abortus. We hebben het wel over embryodonatie gehad, maar ook dat voelt niet goed. En dus stopt het hier voor ons.’
Een kwart stopt vroegtijdig
Geloofsovertuiging, angst of andere emotionele problemen, een zware druk op de relatie of een erg kleine kans op succes. Er zijn verschillende redenen voor mensen om niet te beginnen of al snel te stoppen met vruchtbaarheidsbehandelingen. Volgens Didi Braat, hoogleraar Voortplantingsgeneeskunde in het Radboudumc in Nijmegen, blijkt uit onderzoek dat een kwart van de stellen stopt voordat ze zijn ‘uitbehandeld’. IUI is voor mensen die in het ziekenhuis komen met fertiliteitsproblemen meestal acceptabel, maar de stap naar IVF of ICSI neemt niet iedereen.
Wat zit er achter?
De optie om niet verder (of helemaal niet) te behandelen, komt altijd aan bod in de spreekkamer van Braat. ‘Niet (verder) behandelen is ook een goede keuze. Nu er tegenwoordig zo veel technisch mogelijk is, is het voor mensen moeilijker geworden om te stoppen. Ik bespreek altijd met patiënten wat hun wensen en waar hun grenzen zijn, en wat daar achter zit. Is iemand bang voor de behandeling? Dan kunnen we mensen, als ze dat willen, ook begeleiden of ondersteunen in het traject. Of wil iemand geen meerdere embryo’s vanuit geloofsovertuiging? Dan besluiten we soms om maar één eicel te bevruchten. Maar het kan ook zo zijn dat mensen echt niet verder willen en ik vind het goed om te zien dat zij dan, hoe moeilijk ook, besluiten om er mee te stoppen.’
Plussen en minnen
‘We hebben redelijk objectief zitten plussen en minnen en kwamen tot de conclusie dat de kans op succes eerder af- dan toenam. Ook dachten we dat een behandeling niet goed zou zijn voor onze relatie’, vertelt Angelie (45) . ‘Ik liep destijds tegen de veertig en we hadden acht IUI-behandelingen achter de rug. We deden één IVF-behandeling en daaruit bleek dat onze embryo’s van de slechtste kwaliteit waren. Alleen ICSI bleef over als optie. We hebben een ziekenhuispauze ingelast, waarin we allebei onafhankelijk van elkaar beseften dat we geen behandelingen meer wilden.’
Verbaasde arts
De fertiliteitsarts van Angelie was verbaasd toen ze dat hoorde. ‘Ze vond ons altijd zo sterk en nuchter in het hele traject. Dat was voor ons juist precies de reden om niet verder te gaan. We kunnen goed relativeren. We denken niet steeds na over wat we niet hebben, maar juist over wat we wél samen hebben en doen. En dat is heel veel. We hebben niet lang stilgestaan bij de vraag of we er ooit spijt van krijgen. Als dat zo is, moeten we daarmee dealen. Maar dat is tot nog toe niet zo.’
Punt durven zetten
Braat: ‘Op een gegeven moment moet je een punt durven zetten en verder gaan met je leven. Voor de één is dat moment sneller aangebroken dan voor de ander. Waar ik wel boos over kan worden, is als mensen vervolgens te horen krijgen in hun omgeving: je wilde het vast niet graag genoeg, anders was je wel doorgegaan. Stoppen zegt niets over iemands kinderwens, wel over waar jij je grens stelt. En dat is altijd een moeilijke keuze.’
Waardeer dit artikel!
Dit artikel las je gratis. Vond je het artikel de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen. Als veel lezers dit doen, kunnen wij artikelen blijven schrijven over vruchtbaarheidsproblemen.
[paytium name=”Eenmalige donatie Denise Hilhorst” description=”Waardering artikel Denise Hilhorst”] [paytium_dropdown label=”Ik waardeer met” options=”1,50/2,50/5/10″ options_are_amounts=”true” /] [paytium_total label=”Mijn gekozen waardering” /] [/paytium]
Respect, een dappere beslissing!
Wij zijn ook gestopt na 1 IVF poging. Daarvoor hebben we ook zelf geklust en 9 IUI pogingen gehad. Op een bepaald moment was het gewoon genoeg! Nu weten we eindelijk waar we aan toe zij en hebben we rust. Geen medicatie meer, geen mensen meer aan mijn lijf, geen onzekerheid meer.
Respect voor de verhalen van mensen die na 10 IVF pogingen dan eindelijk zwanger zijn!
Heel dappere beslissing!
Wij zijn gestopt met behandeling na 6 iui-pogingen en 3 ivf-pogingen, hierna zijn wij in België in Leuven, en Gent geweest, maar geen behandeling meer, en daarbij nog een ostheopaat enzovoort enzovoort
Maar het blijft een heel groot verdriet om uiteindelijk geen kinderen te hebben!
Heel veel respect ik zit ik herken de situatie. Ik maak het zelf nu ook mee.
Diep diep respect. Je grenzen zijn zo belangrijk, zeker bij zo’n grote wens. Hoop laat je heel ver gaan…
Wij waren ook gestopt na 3 iui en werden daarba spontaan zwanger. Wat een geluk hadden we! Inmiddels al 20 maanden oud
Ik moest meteen voor icsi.
Doordat ik zeer goed reageerde op de hormonen zijn uiteindelijk na oogst van 30 stuks(ja heel veel) 3 overgebleven waarvan 1 tp met resultaat. 2014 tp gehad van nr 2 helaas mislukt. Nu blijk ik spontaan zwanger (kans op dit was zeer klein daarom na 1ste kind geen hormonen meer voor mij) te zijn en ben momenteel 34 wkn zwanger . Nu nog 1 over dat komt vlgd jaar wel. Wel afgesproken dat was voor deze zwangerschap. Mochten tp niet lukken dan niet opnieuw beginnen, maar dit had ook te maken met ohss en advies prof. im in mijn situatie nie meer te doen ivm je eigen gezondheid. Kijk voor jezelf goed wat wil je en hoe sta jij in het leven, laat je niet leiden door andere!! Heb je meerdere cryo’s .. Ik zou ze allemaal laten tp dan ma een groot gezin
Na zes mislukte icsi pogingen zijn wij ook gestopt met behandelen, ik vroeg me op een gegeven moment af waar ik mee bezig was. Wij hadden al vrij vroeg voor ons zelf vastgesteld dat wij graag ouders wilden worden, maar dat biologisch eigen voor ons geen essentiële factor was. Dus zodoende hebben wij gekozen voor adoptie. En ben ik nu sinds ruim een jaar mama van het mooiste en liefste meisje van de hele wereld. Ik heb haar niet zelf mogen dragen, haar niet het leven mogen geven, maar ik ben zielsgelukkig dat ik haar het leven mag leren leven, en naast haar mag staan als ze haar weg door de wereld vindt. Ons meiske is geboren in China, en is nu ruim een jaar thuis. We hebben haar geadopteerd via een special need procedure. Het klinkt als een cliché maar het is waar. Het gat in je hart is meteen gedicht op het moment dat je je kind in je armen krijgt. Het is de beste keuze die we ooit hadden kunnen maken.
Wat een mooi verhaal en wat super dat je zo gelukkig bent! Mooi dat je het met ons deelt!
Wij kwamen ook alleen maar in aanmerking voor icsi. Spontaan zwanger worden volgens artsen kon niet.. ivm zeer slecht zaadkwaliteit. 7 jaar geleden na 4 icsi behandelingen een tweeling gekregen. En daarna 5 jaar later spontaan zwanger geworden.
Diep respect voor de gene die zelf ermee stoppen. Ik heb 2 iui en 2 icsi zonder resultaat gehad zonder adempauze. Na die 2de icsi pauze van paar maanden genomen om klinieken en ziekenhuizen te vergelijken. Ik was alleen maar bezich met theorie en vergelijkingen. Voor die laatste verzekerde poging was ik bereid het onderste uit de kan te halen. Ik was zelfs bereid om van zorgverzekeraar te wisselen bij het mislukken va die 3de poging. Bij die laatste poging 2 Cryo’s en een doorgaande zwangerschap. Resultaat Olliver van 9,5 maanden
Maar zoals ik hier boven schreef.
Heel diep respect die zelf zijn grenzen durft aan te geven en niet alleen ten koste van alles zich blind staart op een diep verlangen.
Beste Kristel,
Ben eigenlijk wel benieuwd wat het resultaat is geweest van alle vergelijkingen. Wat je keuze (b.v. ander ziekenhuis of…?) is geworden. Wijzelf hebben nu twee pogingen icsi gehad, zonder resultaat en vind het lastig te besluiten wat nu. Stoppen is nog geen optie maar, welke richting gaan we uit. Vandaar dat ik de vraag stel.
Groet,
Angelique
Uit de 3e Isci behandeling is onze dochter geboren. (Na 5 miskramen.)
5 jaar later nog twee Isci behandelingen gedaan voor een tweede kindje, helaas geen enkele zwangerschap.
Ik was er van de een op de andere dag klaar mee ik was inmiddels 37 en had het gevoel dat dit niet meer zou lukken.
Ik wilde niet te veel tijd besteden aan behandelingen met de last van hormonen en ondertussen niet optimaal kunnen genieten van onze dochter. Mijn man had al vrede met 1 kindje maar wilde mij de kans op een tweede kindje niet ontnemen.
Respect! Heel moedige beslissing die ik destijds niet kon nemen. Ik bleef maar doorgaan met ivf tot ik en mijn relatie eronder door gingen… Nu weet ik dat ik naar mijn lichaam moet luisteren!
Het is uiteindelijk geen kwestie van niet alles eraan gedaan hebben, maar wat jullie zelf erbij voelen. Wij hebben gelijk ICSI gehad en hadden veel embryo’s. Elke terugplaatsing liep weer op een teleurstelling uit..vreselijk als ik daar nog aan terug denk..steeds weer die hoop…We besloten niet naar Belgie te gaan ondanks vele positieve verhalen en legden ons heel moedig bij kinderloosheid neer…Hadden we toch nog een aantal keer moeten proberen gaat af en toe nog steeds door mij heen…het blijft een moeilijk hoofdstuk…
Ik kan dit verhaal heel goed begrijpen. Ik ben er nu 30 en weet al sinds mijn 18de zwangerschap een beproeving zou worden. Premature menopauze was de diagnose. Ik ben reeds 7 jaar samen m mijn vriend en nog nooit zwanger geweest dus er zal wel iets kloppen. Even was er hoop, maar die werd toch weer de kop ingedrukt. Bijgevolg ben ik nu ook aan mijn laatste poging begonnen. Eiceldonatie…. Ik wil echter ook niet eindeloos proberen dus het blijft hierbij. Hopelijk lukt het dan ook…
Mijn eerste IVF-ICS poging gehad in maart. De dag na de punctie werd ik gebeld dat er 9 eitjes samen gebracht was met het zaad van mijn man. Maar 3 van de 9 waren maar bevrucht.
De dag dat we aan kwamen om de Pick-Up te laten uit voeren, was er nog maar 1 eicel bevrucht. Dit niet met volle overtuiging, want schijnbaar liep deze ook al achter en hadden we niet veel procent kans. We mochten besluiten of we het door lieten gaan of niet. We hebben het toch geprobeerd. Die week om te wachten tot ik een bloedtest mocht laten doen, duurde lang. En mijn buik was helemaal in de war.uiteindelijk bleek het niet gelukt te zijn, waar we al op voor bereid waren. Maar toch hoop je op die paar procent kans. Een paar dagen na de Pick-up werd ik gebeld dat de andere 2 eicellen niet meer verder bevrucht waren en dat deze werden vernietigd. We moesten een rustpauze nemen. Nu willen we een tweede poging doen en vanaf volgende week begin ik weer met de hormonenspuiten. Veel kans gaf onze gynocoloog weer niet, maar vond het toch de moeite waard om het nogmaals te proberen. Maar zou er na de punctie al duidelijk zijn dat er weer heel weinig kans is op slagen, dan adviseerde hij om er dan niet mee door te gaan. En zou het eventueel wel door gaan, maar ook deze de tweede poging niet lukken, dan zou een derde poging helemaal zinloos zijn. Hij kwam al met andere opties, zoals spermadonor of adoptie. Bam, dat viel even tegen. Maar de gynocoloog ging toch na in Gent of er echt geen andere opties waren om de kwaliteit van het zaad te stimuleren. Dus we hebbben nog hoop en gaan nu gewoon vol moed deze behandelingspoging afwachten.
Er is nu ook in een beperkt aantal ziekenhuizen bevriezing van onbevruchte eicellen mogelijk, waarbij er dus geen embryo’s weggegooid hoeven te worden. Iedere maand wordt er 1 eicel ontdooid, deze wordt bevrucht en na een goede deling wordt de embryo terug geplaatst. Deze behandeling wordt vergoed door de zorgverzekering Pro Life.
hebje iets meer info ?