Nooit gedacht: van tante naar moeder

Amy (29) deed in 2015 in Uitgerekend Jij haar verhaal als ‘toffe tante’. Na verscheidene vruchtbaarheidsbehandelingen te hebben ondergaan, is ze tot haar grote geluk inmiddels niet meer alleen tante, maar ook moeder. Haar dochter Meave is nu drie maanden oud.

Tekst: Belinda Fallaux

‘Toen Meave werd geboren, kon ik alleen maar naar haar kijken. Zo mooi was ze. Ik realiseerde me dat we nu dat gezinnetje vormen waar ik al die tijd zo naar verlangde. Dat we voor altijd verbonden zouden zijn met elkaar – een gevoel van compleet-zijn. Drie dagen na haar geboorte was het moederdag. Ik voelde me zó gelukkig. Nooit meer dat verdriet om het wachten, nooit meer de stille hoop en de onzekerheid of het deze keer zal lukken. Samen zijn we de trein van ons nieuwe leven ingestapt, we staan niet meer stil. Eindelijk kan ik die onvoorwaardelijke liefde die ik in me heb, delen. Ik hou onwijs veel van haar.’

Valse start
‘Met de komst van Meave is mijn leven compleet veranderd. En eerlijk gezegd was ik daar niet echt op voorbereid. Zolang ik in het IVF-traject zat, was ik alleen maar gefocust op het krijgen van een kind. Hoe het daarna zou gaan? Ik had geen idee. Ik moet toegeven dat het in het begin best zwaar was – ondanks mijn euforie over haar komst was van een roze wolk geen sprake. Meave had een ‘valse start’; ze had last van reflux en ontwikkelde een voorkeurshouding. Ze huilde veel en ik wist niet wat ik ermee aan moest. Een machteloos gevoel, ik kon zelf ook niet ophouden met huilen. Heel heftig. Als control freak had ik het idee dat ik het allemaal zelf moest doen. Hulp accepteerde ik niet. Jarenlang was ik op medisch gebied overgeleverd geweest aan anderen, nu wilde ik het zelf kunnen. Maar ik trok het niet. ‘Ze huilt alweer’, appte ik mijn partner op een ochtend, ‘ik loop alleen maar met haar in mijn armen’. Dat mijn moeder een paar dagen kwam, heb ik ontzettend gewaardeerd. Ik was inmiddels een wrak, veel te moe om de signalen van Meave te herkennen. Mijn moeder bracht de rust terug. Toen Meave later medicatie en andere voeding kreeg, ging het een stuk beter.’

Onverbrekelijk
‘Het maakt me trots om Meave samen met mijn neefjes Nigel (7) en Dyavi (3) te zien. Zij maakt het groepje compleet, zo voelt het. Ik verheug me er nu al op om met m’n zus Cindy en de kinderen iets te ondernemen. Samen een zwembadje opzetten in de tuin, met elkaar Sinterklaas vieren. Vroeger ging ik mee naar Ballorig voor mijn neefjes, maar straks ga ik ook voor Meave. Toen Meave er net was, rende Nigel de straat op om luidkeels te verkondigen dat hij een nichtje had gekregen. Zo mooi. Hij zit geregeld met haar op schoot, al knuffelend. Een prachtig gezicht. Dyavi zag ik altijd nog als klein, maar hij is een reus vergeleken met Meave. Hij is sneller afgeleid dan Nigel. De baby is even ‘leuk’, maar dan is Dyavi weer aan het spelen. Ik hou nog net zoveel van mijn neefjes als eerst. Voor hen zou ik door het vuur gaan, die band is onverbrekelijk. Maar Meave is mijn eigen vlees en bloed. Meer ‘eigen’ kun je je niet wensen.’

Respect
‘Ik herinner me dat mijn zus tranen in haar ogen had toen ze hoorde dat ik moeder werd. ‘Nu word ik eindelijk ook tante’, zei ze. Zij was mijn vraagbaak tijdens de zwangerschap en daarna, ze had het immers allemaal al meegemaakt met Nigel en Dyavi. Door de komst van Meave ben ik anders naar Cindy gaan kijken – met nóg meer respect. Toen Dyavi vier maanden was, ging haar relatie uit. Vanaf dat moment stond ze er alleen voor, met twee kinderen. Ik besefte dat toen wel, maar nu des te meer. Ik ben ontzettend trots op hoe ze het allemaal heeft gedaan en nog steeds doet. Als moeder kun je niet zomaar meer even weg, merk ik nu. Voordat je de deur uitgaat, moet je van alles regelen. Dat is even wennen; vroeger was ik ieder weekend de hort op. Maar het zorgt er ook voor dat ik me weer erg bewust ben van de dingen die ik doe. Als de opa’s en oma’s nu eens een avondje op Meave passen, kan ik daar erg naar uitkijken.’

Verliefd
‘Dat ik nu ’s morgens wakker word van de geluidjes van mijn dochter in plaats van door de wekker, is een bijzonder besef. Ik ben gewoon verliefd op haar. Een gevoel dat ik alle vrouwen die nu nog met lege handen staan, gun. Die bewuste eerste moederdag dacht ik ook aan hen, in de hoop dat zij dat ook ooit mogen ervaren.’