Ontslagen om je kinderwens

Problemen op je werk, geen promotie krijgen of zelfs ontslagen worden; alleen maar omdat je bezig bent met vruchtbaarheidsbehandelingen. Veel vrouwen zijn er bang voor. Het overkwam Shureska, maar zij liet het er niet bij zitten.

Tekst: Denise Hilhorst

Shureska (31) raakt in 2007 voor het eerst zwanger, onverwacht maar erg gewenst. ‘Maar toen mijn toenmalige vriend en ik helemaal aan het idee gewend waren, kreeg ik een miskraam. Ik was al vier maanden zwanger. Vanaf dat moment voelde ik in al mijn poriën: ik wil moeder worden.’

Tegenslagen
Haar relatie loopt stuk en in 2010 pakt Shureska – met haar nieuwe vriend – het vervullen van haar kinderwens weer op. ‘Omdat ik eerder een miskraam had gehad, zijn we redelijk vlot naar de huisarts gegaan. We wilden graag weten of alles goed zat bij mij. Dat bleek gelukkig zo te zijn. Maar toen ik een aantal maanden later nog altijd niet zwanger was drong ik aan op onderzoek. We mochten naar het ziekenhuis en mijn vriend werd onderzocht door de uroloog. Na een tijdje kregen we te horen dat hij verminderd vruchtbaar was. De kans op een natuurlijke zwangerschap was heel erg klein. We kwamen terecht in een ander ziekenhuis voor IVF. Tijdens de eerste poging bleek de kwaliteit van zijn zaad zo slecht dat ICSI de enige mogelijkheid was. De eerste ICSI-poging mislukte, en de daarop volgende terugplaatsingen van cryo’s ook. Toen heb ik een adempauze van maar liefst twee jaar genomen. Vanwege alle tegenslagen, maar ook om af te vallen. Ik heb in die tijd een gastric bypass gekregen. Dit is een pittige operatie waarbij de maag wordt verkleind en het spijsverteringskanaal wordt omgelegd.’ Als ze na anderhalf jaar vijftig kilo lichter is, wil ze gaan starten met de tweede ICSI-poging. ‘Ik had het vertrouwen in mijn lichaam terug.’

Aangenomen en weer ontslagen
In die periode is ze ook op zoek naar werk. Ze werkt al één dag in de week in een winkel, maar wil graag meer dagen werken. Als ze ziet dat er in de winkel aan de overkant personeel wordt gevraagd, stapt ze erop af. ‘Dat ging heel snel, ik kon de week erop al beginnen, voor drie dagen per week.’ Maar binnen drie dagen staat ze weer op straat. Haar leidinggevende heeft er lucht van gekregen dat Shureska over drie weken aan haar tweede ICSI-poging begint. ‘Ik had dat argeloos aan een collega verteld. We hadden het over onze kinderwens en ik wilde niet liegen. Mijn leidinggevende vond dat zo’n heftige behandeling niet te combineren zou zijn met mijn werk. Hoe ik dit zelf zag, was niet belangrijk. Ik heb nooit de kans gekregen het rustig te bespreken.’ Shureska had zelf het idee dat haar ICSI-behandeling het werk niet in de weg zou zitten. ‘Ik heb bij eerdere werkgevers ook nooit problemen ervaren. Ik werk zo weinig dagen dat ziekenhuisbezoeken tot nu toe altijd op mijn vrije dagen ingepland konden worden. Bovendien was ik van plan om het aan te kaarten op het moment dat het nodig zou zijn. Tijdens het sollicitatiegesprek vond ik het daarvoor te vroeg. En dat hoeft ook niet.’

Lees ook: Tussen kinderwens en banenjacht

Geweldig resultaat
Shureska laat het er niet bij zitten en schakelt haar vakbond FNV in. Bij het FNV leggen ze haar de optie voor om – kosteloos – een procedure te starten bij het College voor de Rechten van de Mens. Vorige maand oordeelde het College in dat haar werkgever jegens haar verboden onderscheid op grond van geslacht gemaakt. ‘Een heel mooi resultaat? Ik heb er wel ontzettend lang op moeten wachten, want het is al meer dan een jaar geleden dat ik ontslagen ben. Het hele proces heeft me helaas ook veel extra stress opgeleverd. Van de ICSI-poging die we na mijn ontslag hebben gedaan, ben ik weliswaar zwanger geraakt, maar dit is geëindigd in een miskraam. Ik vraag me wel eens af hoe dit zonder al die stress zou zijn verlopen.’ Shureska moet nu afwachten welke acties haar voormalig werkgever onderneemt. ‘Ik weet dat ze in ieder geval de bedrijfsleidster hebben ontslagen hierom. En ik hoop natuurlijk dat ze zoiets nooit meer laten gebeuren.’

Lees ook: Hoe je werken met IVF combineert

Voorbeeld
Ondanks de intensieve periode die ze achter de rug heeft, is Shureska blij dat ze dit heeft aangekaart. ‘Als je al moet strijden voor een kindje, mag je deze strijd er echt niet bij krijgen. Laat mijn zaak een voorbeeld zijn voor alle werkgevers. Dit mag geen enkele vrouw in een fertiliteitstraject meemaken!’ Inmiddels heeft Shureska een nieuwe vriend. Haar kinderwens is onverminderd groot. ‘Het is even afwachten hoe het tussen ons verder gaat, maar ik wil zeker ooit weer proberen om zwanger te worden.’