Een pijnlijk onderwerp?

Mijn man en ik zitten sinds een half jaar in de medische molen. Rond die tijd zijn we ook getrouwd en sindsdien gaan de gesprekken met andere mensen ineens vaak over kinderen. Soms krijgen we heel direct de vraag of we met kinderen bezig zijn, maar soms ook ‘subtielere’ opmerkingen. Ik wil eigenlijk niet vertellen dat ik heel graag kinderen wil, maar het niet vanzelfsprekend is in mijn geval. Ik zou het ook vervelend vinden als ik mensen in verlegenheid breng door dit aan te kaarten. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan?

Therapeut Odile van Eck: “Het zou goed kunnen dat je mensen in verlegenheid brengt als je laat weten dat kinderen krijgen bij jullie niet vanzelfsprekend is. De meeste mensen schrikken als je een pijnlijk onderwerp aansnijdt. Maar dit ongemak hoeft geen reden te zijn om er niet over te beginnen.”

Zelf iets zeggen
“Als je merkt dat anderen er geen raad mee weten kun je iets zeggen in de trant van “Ik vind het ook moeilijk om het te zeggen. Het lijkt zo gewoon om kinderen te ‘nemen’, en zo dacht ik er tot voor kort zelf ook over, maar bij ons ligt het wat ingewikkelder.” Je hoeft nooit iets te zeggen over een reden als je dat niet wilt. Je kunt ook aangeven of je het prettig vindt als mensen er verder naar gaan informeren, of dat je liever zelf op een gegeven moment aangeeft er iets over te willen zeggen.”

Grenzen aangeven
“Over het algemeen is het prettiger als mensen een beetje weten hoe de situatie is, anders blijf je heel ongepaste opmerkingen krijgen en gaan mensen ‘vissen naar hoe het zit’. Bij collega’s is het belangrijk goed jouw grenzen aan te geven: “Ik houd dit liever privé.” of “Het ligt erg gevoelig dus praat ik er op mijn werk liever niet over.” of “Dank je voor jouw belangstelling. Dat is heel lief bedoeld, maar op dit moment praat ik er liever niet over.