Nieuw leven
'Ik zoek troost waar ik kan'
Na hun vijfde IUI-poging stopt voor Nienke en haar man het fertiltiteitstraject. In deze verdrietige periode zoekt ze voorzichtig naar lichtpuntjes.
Tekst: Nienke
Dit werd onze vijfde en allerlaatste poging IUI. Hierna zou ons traject stoppen. Een loodzware beslissing, waar we lang over hebben ‘nagedacht’. Denken doe je met je hoofd, zo’n beslissing neem je met je gevoel. Om persoonlijke redenen voelt IVF niet goed voor ons en dus zou het na IUI ophouden.
Pauzestand
Het was dus alles of niets en het werd…niets. Met een laatste gesprek bij onze arts en het inleveren van de laatste restjes medicatie bij de apotheek sluiten we een zeer bewogen periode af. Vier jaar lang stond ons leven in het teken van nieuw leven. Stond ons leven op de pauzestand, want voor zover het binnen je eigen mogelijkheden ligt, doe je er álles aan om een zwangerschap te laten slagen. Het is bijna wennen om weer aan het ‘gewone’ leven deel te nemen, zonder die ziekenhuis-poeha. Maar heel voorzichtig durf ik ook uit te kijken naar dingen die ik nu wel weer mag en kan doen.
Lees ook: Nienke houdt vast aan hoop
Tranen deppen
Onze beslissing om op dit punt te stoppen maakt ongelooflijk veel los. Niet alleen bij ons, ook in onze omgeving. Iedereen heeft zijn eigen grenzen en meningen. In onze intieme omgeving ontvangen we veel steun en zakdoekjes om de tranen te deppen. Want pijn doet het. Het verdriet is van immense omvang en zal misschien ooit slijten. Het zal tijd nodig hebben om dit een plekje te geven, maar we hebben steun aan elkaar en doen dit van het begin tot het eind samen.
Spontaner leven
Het biedt echter ook een ander leven. De tijd dat we in deze emotionele achtbaan zaten hebben we weinig spontaans kunnen doen. Altijd was het plannen: de wekelijkse ziekenhuisbezoeken, het prikken van de medicatie, het vooral niet vergeten mee te nemen als je buitenshuis was, maar vooral: heel, heel veel geduld. Hopen dat je een goede uitgangsecho hebt, wachten totdat je mag testen en als het dan raak is: keihard duimen dat het goed blijft gaan. Nu krijgen we weer meer ruimte en tijd voor elkaar. De vrijheid om bijvoorbeeld spontaan de deur uit te gaan. En we hebben eindelijk besloten op vakantie te gaan; terug naar Amerika. Iets wat we al zo lang wilden.
Troost
Beide toekomstbeelden hebben dus zo hun voors en tegens. Wat niet wil zeggen dat ik het makkelijk vind om de knop om te zetten. Ik zoek troost waar ik kan. Zo kon ik tijdelijk geen bloeddonor meer zijn. Uit zorg voor de donor: je kunt immers elke bloeddruppel voor jezelf gebruiken wanneer je nieuw leven wilt ‘creëren’. Met hart en ziel gaf ik elke halve liter, maar tijdens ons traject in de medische malle molen lag de focus op mij en op dat o zo gewilde kleintje. Nu ligt die weg weer voor me open. Ik ‘mag’ weer. En al ben ik er nog niet aan toe, met bloed geven zorg ik op een andere manier toch voor nieuw leven.
Waardeer dit artikel!
Dit artikel las je gratis. Vond je het artikel de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen. Als veel lezers dit doen, kunnen wij artikelen blijven schrijven over vruchtbaarheidsproblemen.
[paytium name=”Eenmalige donatie Denise Hilhorst” description=”Waardering artikel Denise Hilhorst”] [paytium_dropdown label=”Ik waardeer met” options=”1,50/2,50/5/10″ options_are_amounts=”true” /] [paytium_total label=”Mijn gekozen waardering” /] [/paytium]
Mijn dappere dappere dochter. Ik ben zo trots op haar.
Terecht! Er voor hun zijn is nu belangrijk, zij doen er toe! Sterkte met en voor elkaar!
Prachtig geschreven en wat een heftig nieuws en besluit.
Ik ben zelf moeder van 3 kleintjes oudste 3 middelste 1.9 en baby van 5 weken. Ja ik bezef mij elke dag hoe gezegend ik ben zeker als ik dit soort verhalen lees. Heel veel sterkte met dit verwerken liefs mij
Wat vreselijk dubbel en moeilijk
Ik wens jullie alle kracht en sterkte toe om weer te mogen genieten ♡
Wat ontzettend mooi en krachtig geschreven. Het IUI traject hebben wij ook doorlopen voor ons 1e kindje. Na poging 5 gingen wij door voor IVF. Ontzettend spannend… het wachten was op mijn menstruatie om te kunnen starten met poging 1… echter werden wij blij verrast met het grootste wonder wat we ons konden wensen. Ondanks alles alsnog een spontane zwangerschap. Dit wondertje is nu 5,5 jaar en na haar mocht ik nog 3x spontaan zwanger worden, waarvan 2 er zijn blijven zitten en nu een zusje en broertje zijn geworden van ons wondertje. De laatste 2 zwangerschappen waren zeer bewogen en onwijs spannend, maar we hadden een paar jaar geleden nooit verwacht en durven hopen dat wij ouders zouden worden en al helemaal niet van 3 kinderen. Ik wens jullie veel geluk en hopelijk net zoveel als ons, zodat ook jullie onverwachts alsnog ooit een wondertje in jullie armen mogen sluiten.
Wauw wat een mooi en ook heftig verhaal! Zo dubbel maar zo’n moedig besluit van jullie! Wel super mooi dat je zo positief in je ‘nieuwe’ leven staat! Nu ik je verhaal gelezen heb gun ik jou en je man een mooi en liefdevol leven! En stiekem hoop ik dat jullie ooit spontaan zwanger worden! Dat gun ik jullie!
Jeetje wat een moeilijke keuze
Wij gaan binnenkort iui starten.
We kijken niet uit, naar al het “gedoe” maar hopen op succes.
Dapper dat je dit durft te uiten, te schrijven, te delen. Ik hoop dat de pijn slijt en het leven veel leuks bied.
Wat een herkenbaar verhaal! Ook wij waren al 4 jaar bezig en hadden 6x IUI zonder enig resultaat achter de rug. Als wij verder wilden moest dat inderdaad met IVF. Wij waren naar de informatieavond geweest en zouden tijdens onze vakantie in Amerika gaan bespreken of wij dat traject in wilden gaan. Na 1,5 week kwamen wij er toen in Amerika achter dat ik alsnog spontaan zwanger was geworden. Het mooiste reissouvenir ooit dat wij mee terug namen! Bij ons is er medisch nooit iets ontdekt waardoor het niet zou lukken. Ik weet natuurlijk niet of dat voor jullie ook zo is, maar ik wens jullie net zo’n mooi souvenir toe! En tot die tijd sterkte en kracht voor jullie samen.