Overleven

Een survivalgids voor mensen met een kinderwens. Wat klinkt dat aantrekkelijk want het leven met een nog onvervulde kinderwens lijkt soms echt op een overlevingstocht in de jungle van onderzoeken, ziekenhuizen, behandelingen, verdriet, frustraties, je omgeving. De titel schept hoge verwachtingen!

Door: Iris

Ik stuit op het boek ‘En, waar blijven de kinderen?’ Een survivalgids voor als je een kind wilt, maar (nog) niet hebt, geschreven door Yvonne Prins. De kaft is kleurrijk en de flaptekst is herkenbaar. Een boek dat zo vlot geschreven is dat ik het graag in één ruk uit zou lezen. Zou… want het is ook zo goed dat ik tijd wil nemen om stukken tekst op me te laten inwerken. Soms ook raakt het mijn pijn zo hevig dat ik niet verder kan lezen.

Positieve houding
In het boek wordt nadrukkelijk benoemd dat je niet de enige bent. Het is vanuit diverse situaties geschreven met diverse eindstadia. Ik denk dat veel wensmoeders zich erin zullen herkennen. Wat mij persoonlijk heel erg aanspreekt in het boek is dat het uitgaat van een positieve houding: hoe overleef ik… En het maakt inzichtelijk wie je bent en wat je leven betekent. De schrijfster beschrijft de sociale norm en de verwachtingen van anderen uitgebreid. Zoveel herkenning tijdens het lezen! Ze schrijft taboedoorbrekend, want ze neemt alles onder de loep. Wat gebeurt er en wat kun je er zelf aan doen? Er is geen misverstand of ‘kwetsende opmerking’ die ze buiten beschouwing laat. Ik vind het erg prettig om dat allemaal te lezen, omdat ik het zelf ook weleens te horen krijg. En nu weet ik dat ik echt niet de enige ben. Het is fijn om te lezen wat je terug kunt zeggen of wat je kunt doen om het voor jezelf minder verdrietig te laten zijn.

Alledaagse confrontaties
Er is een hoofdstuk gewijd aan de verschillende behandelmogelijkheden als zwanger worden niet vanzelf gaat. Het moment waarop je besluit te beginnen, hoe ver je kunt gaan, wanneer je weet of voelt dat doorgaan met behandelen je geen goed meer doet. Het wordt allemaal tot in de puntjes beschreven. Met ervaringsverhalen wordt de theorie van Yvonne geïllustreerd. Wat te doen met vrienden met kinderen? Ga je op kraamvisite? Naar kinderverjaardagen? Bespreek je je gevoelens? En met wie dan? Hoe hard hoor je je biologische klok tikken? Kun je eventueel alleen een zwangerschap en een kindje aan? Wie ben je als je geen moeder bent? Word je eenzaam oud als je kinderloos bent? En wat ik ook prettig vond om te lezen: hoe ga je om met alledaagse confrontaties? Want dat zijn er nogal wat…

Hoopvol
Yvonne schrijft over de verschillende rollen die je hebt als vrouw. Dochter, partner, zus, tante, vriendin, collega enzovoort. Goed om te lezen, want zelf vergeet ik dat in mijn ‘donkere’ perioden nogal eens. Dit vrolijkt me op, ik zie mezelf in een breder verband. Ik lees ook dat je je op andere doelen kunt richten als het niet gaat lukken om moeder van een kindje te worden. Je leven houdt niet op als je kinderwens onvervuld blijft. En dat vind ik hoopvol. Voor wanneer het definitief is en je moet berusten in je kinderloosheid heeft Yvonne een prachtig en intens hoofdstuk geschreven over rouwen. Hoe het werkt en hoe je afscheid kunt nemen van je kinderwens. Mocht het bij ons ooit zover komen dat we samen zonder kindje verder moeten, dan weet ik nu dat ons leven het waard is om te leven!